แกไม่ปลื้ม “กับอีกคนคือเนติวิทย์ แกมองว่ากระด้างกระเดื่อง"

“กับอีกคนคือเนติวิทย์ แกมองว่ากระด้างกระเดื่อง...ถ้าอาจารย์รู้จักฝากเตือนด้วยนะครับ” เป็นข้อความที่แหล่งข่าวฝ่ายในส่งให้นักวิชาการท่านหนึ่ง

ซึ่งบ่งบอกถึงสภาพสังคมในประเทศไตแลนเดีย ยุคที่นักรัฐประหารครองเมืองนี้ ไม่เพียงแต่ประชาชนต้องจำทนกับการใช้อำนาจไม่มีการตรวจสอบของ คสช. (ดังมาตรา ๔๔ เป็นอาทิ) บังคับกับทุกเรื่องอย่างพร่ำเพรื่อแล้ว

ยังต้องระแวงระไวกับอำนาจเบ็ดเสร็จนอกระเบียบกฎหมาย และเหนือกว่าอำนาจที่ตราไว้ในรัฐธรรมนูญ ด้วยมาตรฐานพียงแค่ “แกไม่ปลื้ม”

ผู้แจ้งข่าวบอกว่า “ผมไม่รู้จักเนติวิทย์” แต่เชื่อแน่ว่าผู้อ่านข้อเขียนนี้เป็นหมื่นเป็นแสนคนรู้จักเขาดี ว่าอะไรทำให้เขาโดดเด่นกระทั่งถูกกล่าวหาว่ากระด้างกระเดื่อง

เอาแค่ล่าสุดจากจดหมายของศาสตราจารย์ชื่อดังระดับโลก โนม ชอมสกี้ ที่เขียนไปให้กำลังใจเขาว่า “คุณยืดหยัดเพื่อความยุติธรรมและสิทธิขั้นพื้นฐาน...อย่างคุณคือคนที่จะถางทางประเทศไปสู่อนาคตที่สดใสได้” ก็น่าจะเพียงพอทำให้อำนาจเหนือประชาธิปไตยบังเกิดความไม่พอใจได้

ในประเทศ เนติวิทย์กำลังเผชิญกับการคุกคามอย่างหนัก จากกลุ่มอำนาจที่กำลังนำประเทศถอยกลับไปสู่ระบบสังคมศักดินาราชาธิปไตยและเผด็จการทหารฟาสซิสต์

“วันที่ ๒๕ สิงหาคมนี้ ผมและเพื่อนสภานิสิตจุฬาฯ อีก ๗ คนจะถูกสอบสวนและลงโทษทางวินัยจากทางมหาวิทยาลัย เนื่องจากกรณีการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ และผมยังโดนข้อหาเพิ่มด้วยคือ การจัดรับฟังปัญหาผู้ค้าสวนหลวง”

เขาเขียนเล่าแจ้งสถานะความเป็นไป พร้อมทั้ง “ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งเข้ามาอย่างมากมายครับ
นี่คือช่วงเวลาที่ยากลำบาก

แต่เพราะกำลังใจทำให้ไม่เคยย่อท้อที่จะฝ่าฟันไปให้ได้ ถ้าไม่มีตรงนี้ ประชาธิปไตยเสรีภาพก็ไม่มี เมื่อตอนบ่ายนี่เองก็มีอาจารย์นักวิชาการทั่วประเทศ ๑๒๘ คนลงนาม

ต่อเรื่องนี้ ผมขอขอบคุณทุกท่าน” นั่นหมายถึงกลุ่มคณาจารย์และนักวิชาการจากทั่วประเทศ ทำจดหมายเปิดผนึกถึงผู้บริหารจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แสดงความ “วิตกกังวลต่อทั้งสิทธิเสรีภาพของนิสิตที่ถูกสอบสวนและต่อเกียรติภูมิของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย”

ข้อความในจดหมายนั้น ตอนหนึ่งย้ำชัดถึงการก้าวไปข้างหน้าให้ทันตามพลวัตของโลกยุคใหม่ “จารีตประเพณี ค่านิยมและความเชื่อในทุกสังคม รวมทั้งสังคมไทยล้วนต้องปรับตัวเพื่อให้สอดคล้องกับสังคมเศรษฐกิจและการเมืองที่เปลี่ยนแปลงไป

และปัญญาชนคนรุ่นใหม่มักมีบทบาทสำคัญในเรื่องนี้ ส่วนผู้มีอำนาจที่ปฏิเสธการเปลี่ยนแปลงและใช้อำนาจดิบลงโทษผู้ที่เห็นต่างนั้นมักประสบกับการต่อต้านอย่างรุนแรง”

(https://www.facebook.com/ThaiAcademicNetworkforCivilRights/photos/a.487222531441124.1073741828.486452398184804/840130572816983/?type=3&theater)

เรา (หมายถึงทั้งฝ่ายผู้ถูกกระทำและผู้กระทำ) คงไม่ต้องการให้ไปถึงจุดนั้น ที่เกิดการต่อต้านรุนแรงขึ้น มีตัวอย่างให้ศึกษากันในประวัติศาสตร์โลก โดยเฉพาะในรัสเซียและฝรั่งเศส

แต่การที่ชุมชนนานาชาติให้ความใส่ใจ ให้กำลังใจแก่ผู้ถูกกระทำ ทั้งทางลายลักษณ์อักษรและการไปแสดงตนสนับสนุน ดังที่เกิดขึ้นเมื่อทนายจูน ศิริกาญจน์ เจริญศิริ นักสิทธิมนุษยชนไปศาลครั้งหลังสุด หรือสื่อมวลชนประชาธิปไตย ประวิทย์ โรจนพฤกษ์ ถูกตั้งข้อหาก่อความไม่สงบ (ม.๑๑๖) เมื่อไม่กี่วันมานี้ ล้วนมีคณะทูตและเจ้าหน้าที่สิทธิมนุษยชนตะวันตกจำนวนเกือบสิบคนไปให้กำลังใจที่ศาล

หรือในกรณีคนหนุ่มสาวที่รณรงค์เพื่อสิทธิมนุษยชนและประชาธิปไตย อย่าง ไผ่ ดาวดิน ผู้ที่นานาชาติยอมรับว่าเขาเป็นคนรุ่นใหม่ที่ออกมาคัดค้านเผด็จการอย่างแข็งขัน รางวัลกวางจูที่เขาได้รับเป็นเครื่องยืนยัน

แต่กลับต้องถูกจองจำด้วย “ข้อหาไร้เดียงสา” จากผู้มีและทรงอำนาจ เช่น “เย้ยหยันศาล” หรือว่าแชร์บทความเหมือนกับคนอื่นๆ อีกสองพัน แต่กลับโดนหมายหัวคนเดียว เพราะอำนาจก้ำเกินธรรมดาบังเกิดความไม่พอใจ

การคุมขังไผ่ หรือนายจตุภัทร์ บุญภัทรรักษา “ตั้งแต่เดือนธันวาคมปีที่แล้ว โดยศาลจังหวัดขอนแก่นสืบพยานโจทก์ไปแล้วสองครั้ง เมื่อวันที่ ๒ และ ๓ สิงหาคมที่ผ่านมา ซึ่งกระบวนการสืบพยานทั้งหมดถูกผู้พิพากษาสั่งให้เป็นการลับและห้ามทนายความเผยแพร่เนื้อหาการพิจารณาคดี”

(http://isaanrecord.com/2017/08/11/apichatpong-visit-pai-2017/)

มีบุคคลสำคัญระดับโลกอย่าง อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล ผู้กำกับภาพยนตร์รางวัล Palme d'Or จากเทศกาลหนังเมืองคานน์ ไปเยี่ยมถึงทัณฑสถานบำบัดพิเศษ จังหวัดขอนแก่น “เพื่อที่จะย้ำบอกว่ามันมีความจริงแบบนี้อยู่”

และส่งสัญญานย้ำเตือนให้โลกรู้ ว่ายังมีประเทศล้าหลังในทำนองคลองธรรมสากลหลงเหลืออยู่อีกแห่งหนึ่ง

ซึ่งเชื้อราชนิดพิษร้ายอันเกิดจากความเน่าเฟะของจริยธรรมแห่งความเสมอภาคนั้น กำลังกัดกร่อนเนื้อนาอาณาประชากร ให้สิ้นสลายลงไปทุกเมื่อเชื่อวัน